Termin biodiverzitet prvi put se pominje početkom osamdesetih godina i u širem smislu označava sveobuhvatnu varijabilnost biljaka, životinja, gljiva i mikroorganizama na planeti Zemlji. Prema Konvenciji o biološkoj raznovrsnosti, održanoj u Rio de Ženeiru 1992. godine, biodiverzitet je definisan kao „varijabilnost među živim organizmima, uključujući između ostalog, kopnene, morske i druge vodene ekosisteme čiji su oni deo; ovo uključuje diverzitet unutar vrsta, između vrsta i između ekosistema“. Kako još uvek ne postoji opšteprihvaćena definicija biodiverziteta, možemo reći i da biodiverzitet označava sveukupnost gena (genetički diverzitet), vrsta (specijski diverzitet) i ekosistema (ekosistemski diverzitet) na Zemlji. Glavni faktori ugrožavanja biodiverziteta u vremenu u kojem živimo su izmena i fragmentacija staništa, preterana eksploatacija resursa, različite vrste zagađivanja, kao i naseljavanje invazivnih i alohtonih vrsta.
Prikupljanje podataka o biološkoj raznovrsnosti jedne zemlje osnovni je korak ka valorizaciji prirodnog bogatstva i planiranju mera zaštite biodiverziteta. Projekat Biologer je namenjen upravo tome. Biologer zajednica radi na prikupljanju podataka o biodiverzitetu, što je značajno, kako za poznavanje rasprostranjenja taksona, tako i za procenu prirodnih vrednosti područja. Kako bi prikupljeni podaci bili verodostojni i upotrebljivi, definisana su tri osnovna koraka: unos, verifikacija i prikaz podatka.
Unos je nalaz taksona, koji se sastoji od niza podataka prikupljenih na terenu, iz naučne zbirke ili stručne literature. Jedan unos može sadržati podatke poput: naziva taksona, geografske širine i dužine, fotografije nalaza, nadmorske visine na kojoj je zabeležen takson i još mnogo toga. Podatke unosi Korisnik direktno u bazu ili preko Android aplikacije pod jednom od dostupnih licenci. Korisnik bira željenu licencu pri registraciji na platformu, u podešavanjima i/ili prilikom pojedinačnog unosa podatka. Savetujemo Korisnicima da izbegavaju zatvorene licence, pošto time umanjuju upotrebljivost nalaza.
Svi podaci uneseni u bazu dolaze do drugog koraka, verifikacije nalaza od strane Urednika. U cilju pouzdane verifikacije nalaza poželjno je da Korisnici dostave što više informacija o nalazima sa terena. Urednici odobravaju nalaze ili ih označavaju kao nalaze koje nije moguće identifikovati. Korisnik u svakom trenutku može dopuniti nalaz ukoliko poseduje dodatne podatke koji mogu doprineti identifikaciji taksona.
Treći korak jeste kartografski prikaz podataka ostalim Korisnicima baze i trećim licima. Prikaz podataka regulisan je ranije navedenim licencama. Precizne informacije o svakom pojedinačnom podatku imaju: Korisnik koji je uneo podatak, Urednički tim date taksonomske grupe i Administratori. Za podatke čiji je prikaz ograničen (Delimično otvorena i Zatvorena licenca) Urednici i Administratori u dogovoru sa Korisnikom donose odluku o načinu korišćenja takvih podataka ukoliko se za to ukaže potreba.